Wydaje się, że określenie „śmierć wtóra”, przeznaczona dla Judasza, pojawia się po raz pierwszy w Strażnicy dopiero w roku 1896 (patrz ang. Strażnica 15.04 1896 s. 1962 (reprint), art. pt. JUDAS' CASE A HOPELESS ONE).
   
Z listu czytelnika opublikowanego w roku 1897 wynika, że ten artykuł z roku 1896 był pierwszym, który skazał Judasza wprost na wieczną zagładę (patrz ang. Strażnica 01.04 1897 s. 2130-2131 [reprint] – Pytanie. – Czytałem artykuł w Strażnicy (15 kwietnia 1896), w którym podajesz powody, by wierzyć, że Judasz miał wiele możliwości więcej niż inni w swoim czasie i narodzie; i dlatego, podczas gdy naród ukrzyżował naszego Pana „nieświadomie” i może otrzymać przebaczenie, Judasz zgrzeszył przeciwko światłu i dlatego nie ma już nadziei i umarł wtórą śmiercią – karą za umyślny grzech. Ale trudno mi zrezygnować z biednego Judasza. Czy się mylę; czy może jest to dowód na to, że mam więcej miłości niż inni?).

   W roku 1898 kolejny zbulwersowany czytelnik Strażnicy stanął w obronie Judasza, przywołując znów artykuł z roku 1896. Russell nawet przedłożył jego argumentację. Przyznał, że „jakieś 20 lat temu” miał inny punkt widzenia na wskrzeszanie ludzi i „śmierć wtórą”. Napisał między innymi tak:

„Dajemy przestrzeń argumentacji brata, ponieważ jest ona tak dobra, jaką kiedykolwiek widzieliśmy w obronie Judasza. Jakieś dwadzieścia lat temu byliśmy skłonni sądzić, że wszyscy muszą dojść do pełnej wiedzy o całej prawdzie, zanim będą narażeni na wtórą śmierć; lecz na podstawie ogólnego wydźwięku Pisma Świętego doszliśmy do wniosku, że nie taki jest pogląd i plan Pana. Wprost przeciwnie, rozmyślne i inteligentne odrzucenie pierwszych zasad ewangelii zdaje się sugerować niezdolność do dalszych łask na tej podstawie, że kto jest niewierny w rzeczy najmniejszej, będzie też niewierny w większej. Znajomość boskiego planu przez Adama była bardzo słaba, lecz jego nieposłuszeństwo sprowadziło na niego pełną karę śmierci” (ang. Strażnica 01.04 1898 s. 2283 [reprint]).

   Niekonsekwencją argumentacji pastora jest to, że przywołanego Adama nie zsyłał on na „wtórą śmierć”, a Judasza tak.