Towarzystwo początkowo wymóg głoszenia dawało tylko pomazańcom:

*** kr rozdz. 2 s. 21 ***
Badacze Pisma Świętego nauczali, że wszyscy pomazańcy muszą być głosicielami prawdy. W roku 1885 w Strażnicy powiedziano: „Nie wolno nam zapominać, że każdy pomazaniec jest namaszczony do głoszenia (Izaj. 61:1), powołany do służby”.

Drugie owce przez ponad 45 lat aż do roku 1932 nie musiały tego robić:

1932 – „»drugie owce« mają głosić” i nazwane zostały „klasą Jonadaba (Jehonadaba)” (Skorowidz do publikacji Towarzystwa Strażnica 1986-2000, 2003 s. 95).

*** jv rozdz. 18 s. 284 ak. 3 ‛Szukanie najpierw Królestwa’ ***
W roku 1885 współpracowało z Towarzystwem już około 300 takich osób. W roku 1914 liczba kolporterów przekroczyła w końcu 1000.

Towarzystwo początkowo wymóg głoszenia dawało tylko pomazańcom:

*** kr rozdz. 2 s. 21 ***
Badacze Pisma Świętego nauczali, że wszyscy pomazańcy muszą być głosicielami prawdy. W roku 1885 w Strażnicy powiedziano: „Nie wolno nam zapominać, że każdy pomazaniec jest namaszczony do głoszenia (Izaj. 61:1), powołany do służby”.

*** kr rozdz. 2 s. 21 ***
W wydaniu z roku 1888 zamieszczono następujące przypomnienie: „Nasze posłannictwo jest jasno sprecyzowane (...) Jeżeli je ignorujemy i się wymawiamy, to bez wątpienia jesteśmy gnuśnymi sługami i pokazujemy, że nie zasługujemy na zaszczytną pozycję, do której nas powołano”.