W tym samym roku, w którym przestrzegano przed organizacją:
http://swiadkowiejehowywpolsce.org/index.php?topic=1658.0

zaczęto ustanawiać starszych w grupach badaczy:

*** jv rozdz. 15 s. 205 ak. 5-s. 206 ak. 1 Rozwój struktury organizacyjnej ***
Strażnicę z 15 listopada 1895 roku niemal w całości poświęcono tematowi „Przystojnie i porządnie”. Brat Russell szczerze przyznał: „Apostołowie mieli pierwotnemu Kościołowi wiele do powiedzenia w sprawie porządku podczas zgromadzeń świętych; najwyraźniej zlekceważyliśmy tę mądrą radę, uważając ją za mniej istotną, ponieważ Kościół tak bardzo się przybliżył do końca swej drogi, a żniwo jest okresem rozdzielania”. Co przyczyniło się do innego spojrzenia na wspomnianą radę?
(...) 3) Doświadczenie wykazało, że jeśli kwestia zamianowywania starszych, będących ochroną dla zboru, nie jest uregulowana, pojawiają się tacy, którzy przywłaszczają sobie tę pozycję i zaczynają traktować trzodę jak swoją własność. (...) Biorąc to pod uwagę, w Strażnicy oświadczono: „Kościołom* w każdym miejscu, czy są liczebnie duże, czy małe, bez wahania polecamy apostolską radę, żeby we wszystkich zastępach wybrano spośród siebie starszych, którzy będą paść trzodę i obejmą nad nią nadzór” (Dzieje 14:21-23; 20:17, 28). Lokalne zbory zastosowały się do tej rozsądnej rady biblijnej. Był to ważny krok na drodze do ustanowienia struktury zboru harmonizującej ze wzorcem z czasów apostolskich.

*** jv rozdz. 15 s. 206 Rozwój struktury organizacyjnej ***
O tych lokalnych grupach mówiono czasem jako o „kościołach”, używając słownictwa Biblii króla Jakuba. Niekiedy nazywano je eklezjami, który to termin zaczerpnięto z greckiego tekstu Biblii. Stosowano również określenie „klasy”, ponieważ były to w rzeczywistości grupy osób spotykających się regularnie w celu studiowania. Później nazywano je kompaniami lub zastępami, co odzwierciedlało świadomość toczenia boju duchowego (zob. Psalm 68:11, KJ, uw. marg. [68:12, Bw]). Po wydaniu w roku 1950 angielskiego tekstu Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata w większości krajów zaczęto regularnie używać współczesnego terminu biblijnego „zbór”.

A jak było wcześniej?

„W tej sytuacji brat Russell początkowo sądził, że w okresie żniwa nie jest konieczne ustanawianie starszych, jak to było w zborach chrześcijańskich w I wieku” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 205).

„Ze względu na pracę pasterską wykonywaną pod kierownictwem Naczelnego Pasterza, Jezusa Chrystusa, niektóre zbory przez głosowanie uznały Russella za swego pastora. Tytułu tego nie nadał sobie sam. Pierwszy wybrał go na swojego pastora zbór w Pittsburghu w stanie Pensylwania w roku 1882. Potem uczyniło to około 500 zborów w USA i Wielkiej Brytanii” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 54).

No i niech mi ktoś powie , że wolności i demokracji u nich nie było