„Z dniem 1. stycznia 1948 miesięczne kwantum godzin dla pionierów ogólnych [tzn. stałych] zostają zredukowane ze 150 na 120 godzin” (Informator Nr 2, 1948 s. 4 [dla pionierów specjalnych wymóg 175 godzin, patrz s. 5]).

Głosiciel zborowy powinien ‘zaliczyć’ w roku 1947 tylko 10 godzin w terenie (Informator Nr 22, 1947 s. 4), a w roku 1948 już 12 godzin (Informator Nr 2, 1948 s. 7).

Można prosić o podanie pełnego cytatu z wymogu dla głosicieli zborowych.

Postaram się przesłać M skan to wstawi. Ale ta liczba godzin nie za bardzo odbiega od dzisiejszej dla zwykłych głosicieli

Nie odbiega od dzisiejszego wymogu dla starszych i sług. Dla zwykłych niepisaną granicą przykładnego/wykwalifikowanego głosiciela jest średnia zboru - a wiadomo jak ze średnimi bywa. Średnia półroczna zboru np. 8h to rozrzut 5-11h w poszczególnych miesiącach.

O 10 godzinach pisalni tu:

„Niełatwo jest przerzucić się z osiągania dziesięciu godzin w miesiącu jako głosiciel zborowy na tempo stu godzin na miesiąc w działalności pioniera. Należy więc zacząć od stopniowego wzmagania swej aktywności” (Strażnica Rok XCIII [1972] Nr 11 s. 9).

„Czy należy oczekiwać, że jako pionierzy otrzymają w przyszłości jakąś większą nagrodę niż ci, którym warunki pozwalają spędzić miesięcznie w służbie na przykład tylko 10, 20 lub 30 godzin? Nie, szczerzy pionierzy wytężają tak swe siły dlatego, że całą duszą są oddani Jehowie Bogu. Jak każdy naprawdę oddany Mu chrześcijanin chcą w służbie dla naszego miłościwego Stwórcy robić wszystko, na co ich stać. Kto więc może i powinien być pionierem? Zastanów się, czytelniku, nad swoją sytuacją i swym poglądem na tę sprawę” (Strażnica Rok CIII [1982] Nr 19 s. 3).

Obrazki są duże, więc najlepiej kliknąć na obrazek prawym przyciskiem i wybrać opcję "Zapisz jako" lub podobną, i dopiero otworzyć na komputerze:



W obu skanach górna tabelka przedstawia "kwantum miesięczne", czyli miesięczny wymóg, natomiast dolna pokazuje stan faktyczny w danym miesiącu. Przy czym ciekawi mnie fakt co w sytuacji, gdy głosiciel nie wyrabiał kwantum (a to najwyraźniej miało miejsce w przypadku tego drugiego skanu, gdzie stan faktyczny [11.6] jest mniejszy niż kwantum [12]). Takiej osobie zabierali wtedy tytuł głosiciela?

A było tak:

„Jak podał »Biuletyn« z 1 stycznia 1929 roku, żeby zostać zaliczonym w poczet »robotników« danej klasy (głosicieli zborowych), należało poświęcić na służbę polową co najmniej 3 godziny tygodniowo (czyli 12 godzin w miesiącu)” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 717).

A później śruba dokręcona na 15 i 60 godz.:

„Do tego czasu pracownicy polowi określani byli jako pionierzy, posiłkowi i pracownicy zboru czyli zastępu. (...) Począwszy od 1 stycznia, 1939, nie będzie więcej posiłkowej pracy. Głosiciele pełnić będą służbę specjalnych pionierów albo zwykłych pionierów lub pracowników zborowych. (...) Znaczyłoby to sześćdziesiąt godzin na miesiąc dla każdego pracownika zborowego, a jest około cztery razy więcej od tych godzin, które wielu pracowników zboru dotąd poświęcało w służbie królestwa. Niektórzy zadawalali się spełnianiem małej służby i jeszcze do niej włączali czas jeżdżenia tramwajami i postronne mówienie z ludźmi” (Strażnica 01.02 1939 s. 45 [ang. 01.12 1938 s. 365]).

„Odpowiadając na zachęty zawarte w Strażnicy i Informatorze z roku 1938 i 1939, sporo Świadków Jehowy w tamtym okresie sumiennie starało się przeznaczać na służbę polową 60 godzin miesięcznie”(Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 213).

Później wrócili do starej liczby 10-12 godzin, jak podano powyżej.
Pewnie nie wyrabiali się czasowo.
Bo przecież chyba nie było problemu z nowymi pozyskanymi.

Jeśli mógłby ktoś ze śj wskazać w Pismie Św. gdzie mowa jest o limitach godzin głoszenia. Z góry dziękuje.

To nie znasz przypowieści.
Jedni pracowali cały dzień, a inni tylko godzinę.