Jakby ktoś chciał zeskanować to:

Atanazy Wielki, Mowy przeciw arianom I-III, tłumaczył i opracował Przemysław M. Szewczyk, Kraków: Wydawnictwo WAM  2013

http://media.wydawnictwowam.pl/pdf/67052_st.pdf

Już sobie zamówiłem.
Z Atanazego Listów do Serapiona byłem zadowolony i nawet art. o tym napisałem:

http://piotrandryszczak.pl/ojcowie-kosciola-trojca-swieta/trojca-swieta-atanazy-i-antytrynitarze.html

Natomiast „Apologia przeciw arianom” wcale mi się nie podobała. Raczej atakował ich personalnie z tego co pamiętam, a nie za poglądy. W każdym razie nie było tam polemik,
Natomiast Mowy przeciw arianom I-III to raczej polemika doktrynalna.

To jest między innymi koncepcja nieżyjącego już adwentysty Samuele Bacchiocchiego, który habilitował się na katolickim Gregorianum w Rzymie.
Ja z nim w powyższej kwestii polemizowałem:

http://www.piotrandryszczak.pl/niedzie8.html

Pisałem między innymi tak:

Bacchiocchiemu chodzi między innymi o to, że w tekście oryginalnym „Didache” nie występuje słowo „dzień”, więc twierdzi, że zamiast tego terminu [domyślnego] trzeba wstawić inne domyślne słowo (np. „przykazanie”, „nakaz” lub „doktryna”), które zmieni sens tego zdania („Od soboty do niedzieli” W-wa 1985, s. 126).

Trzeba przyznać, że propozycja Bacchiocchiego to nowatorskie odczytanie tego tekstu. Nie potrafimy wskazać w którym wieku po Chrystusie pojawiło się ono. Prawdopodobnie w XX wieku (Bacchiocchi nie przedstawia historii swej interpretacji tego tekstu).

Jednak sam Bacchiocchi wskazuje, że zupełnie inaczej rozumiano kiedyś ten tekst!

Otóż „Konstytucje Apostolskie” (IV w.), które tak lubią cytować sabatarianie (bo wspominają one o święceniu soboty i niedzieli na Wschodzie), są świadkiem naszego odczytania tego „spornego” tekstu. Bacchiocchi o tym pisze: „W Konstytucjach Apostolskich 7, 30, 1, które szeroko powtarzają stwierdzenia zawarte w Didache 14, że ‘w dniu zmartwychwstania Pana, to znaczy w dniu Pańskim, gromadzimy się wspólnie, razem’.” (s. 132). Zaś na stronach 132-133 uzasadnia, że „Dzień Pański” w „Konstytucjach Apostolskich” jest niedzielą cotygodniową, a nie wielkanocną, jak próbował to narzucić jeden z uczonych.

W związku z tym nie ma powodu z jakichś możliwych racji filologicznych, przedstawianych przez Bacchiocchiego (s. 125-126), zmieniać tradycyjne rozumienie omawianego tekstu.

Gorszycielu, zdaje się, że do dziś w grece nie ma dla niedzieli określenia "dzień Kyriosa" tylko samo Kyriake.

Znam Kamila Mańkę i wiem, że jako głęboko wierzący prawosławny chrześcijanin na pewno by nie chciał popierać sabatarianizmu.

Ten przekład nie popiera od razu sabatarianizmu, ale może być przyczynkiem ku temu.
W takiej formie wcale nie musi ani negować niedzieli ani popierać soboty.

Z filologicznego punktu widzenia przekład Mański jest lepszy bo podał słowo przykazanie w nawiasie [], a tradycyjnie przekłądy katolickie nie robią nawet nawiasu, tylko wpychają tam niedzielę:) A tekst grecki nie mówi wprost co sobie wstawić.

Katolickie przekłady owszem dodały to słowo, bo przeciętny zjadacz chleba niewiele by zrozumiał.

Dziś nie musimy dodawać do słowa "niedziela" terminu "dzień" i każdy wie, że o dzień chodzi. Ale w grece nie wiedziałby.
W innych tekstach greckich nie ma słowa dzień, a nie robi się problemu i to ok. 150 roku:

„Ale w nocy, gdy świtał dzień Pański [niedziela], a grobu strzegły straże kolejno po dwóch, odezwał się wielki głos w niebie, i ujrzeli, jak otwarło się niebo i dwu mężów zstąpiło stamtąd odzianych wielkim blaskiem i zbliżyło się do grobu” („Ewangelia Piotra” IX:35-36).

„W dniu Pańskim [w niedzielę] o świcie Maria Magdalena, uczennica Pana, która z lęku przed Żydami, płonącymi gniewem, nie uczyniła przy grobie Pana tego, co zwykły czynić niewiasty względem drogich sobie zmarłych, wziąwszy z sobą przyjaciółki udała się do grobu, gdzie został złożony” („Ewangelia Piotra” XII:50-51).

Ciekawe, że Bacchiocchi potrafił jednak przyznać:

„W tej apokryficznej Ewangelii, pochodzącej z drugiej połowy drugiego wieku, użycie skróconej formy ‘Pański’, bez rzeczownika ‘dzień – ’, skłania do wniosku, jak to słusznie zauważył L. Vaganay, ‘une facon courante’, tzn. że określenie takie było powszechnie używane” (s. 125).

„Istnieją jednak, poczynając od końca drugiego wieku, niezbite przykłady na to, że wrażenie ‘dzień Pański’ albo po prostu ‘Pański’ jest używane jako powszechne określenie niedzieli” (s. 126).

Katolickie dodanie słowa dzień ma więc związek z tradycyjnym zrozumieniem tego tekstu jako niedzieli.
Kto będzie zwolennikiem szabatu, to bardzo będzie mu to przeszkadzało.

Z filologicznego punktu widzenia przekład Mański jest lepszy bo podał słowo przykazanie w nawiasie [], a tradycyjnie przekłądy katolickie nie robią nawet nawiasu, tylko wpychają tam niedzielę:) A tekst grecki nie mówi wprost co sobie wstawić.

Np. E. Bianchi w książce "Niedziela Dzień Pana Dzień człowieka" Poznań 1998 s. 114-115 przytacza w nawiasie słowa greckie obok tekstu polskiego, oddanego przez polskiego tłumacza.

Ale wiele przekładów, w tym w Polsce najpowszechniej znany Świderkówny, nie przytacza w nawiasie kwadratowym. A przecież to nieprawda, że "Kyriake" zawsze się do dnia odnosi.

Zawsze nie odnosi się, ale czasem tak.
KK ma tradycję, więc wszyscy tradycyjnie wstawiają słowo "dzień".
Tradycja z lat 150-400 ich w tym upewnia.
Ja się naskrobałem dużo kilka lat temu na ten temat, gdy walczyłem z habilitowanym S. Bacchiocchim. Całe wieki I-IV wertowałem.
Mało kto to docenił. Byli tacy co to jednak zamieścili jako książkę, ale już nie istnieje ta strona. I tak jak na niewykształconego w tej dziedzinie sporo zrobiłem.
Mi jednak te słowo dostawione tak nie przeszkadzało jak innym, bo inni dostawiając swoje słowo inną całą koncepcję budowali.

Ona naukowo była papirologiem. Biblią się hobbystycznie zajmowała:)