Najgorsze, że akurat w tej kwestii, to nie ma się czym chwalić, to takie niewygodne dane do publicznej wiadomości.
    Bo liczba tych pomazańców z roku na rok, ostatnio rośnie.
    A wycofać się z tych szumnych danych, teraz trudno.

     A to, chłopaki, mają "orzech do zgryzienia" ...

Pytania czytelników
Czy „drugie owce”, należące razem z ostatkiem pomazanych duchem braci do „czeladzi” Pana, mogą również jak oni spożywać emblematy podczas Pamiątki, korzystając w ten sposób, jak ci bracia namaszczeni duchem, z pełnego „pokarmu na czas słuszny”, którym karmi nas „niewolnik wierny i roztropny”?
Przez dziesiątki lat uważaliśmy, że „uczestnikami” Pamiątki mogą być wyłącznie pomazańcy Jehowy. Bracia należący do „drugich owiec” oraz osoby zainteresowane i inni goście byli podczas tej Wieczerzy jedynie pełnymi szacunku „obserwatorami”.
Jednakże od pewnego czasu zauważamy, po wnikliwym studium Słowa Bożego, które zostało poparte szczerą modlitwą do Jehowy, że „wielka rzesza” owiec Pana, tak jak wielu żyjących pomazańców z „ostatka”, należy również do jego „czeladzi”. Pisaliśmy o tym w roku 2013 następująco: „»Członkowie czeladzi«: Wszyscy, którzy są karmieni – zarówno pomazańcy, jak i drugie owce” (Strażnica 15.07 2013 s. 22).
Natomiast w Strażnicy z miesiąca lutego 2017 roku podaliśmy, że nawet członkowie Ciała Kierowniczego należą do wspomnianej „czeladzi”, tak jak i „wielka rzesza” „drugich owiec”: „Podobnie na zmianę przewodniczą sześciu komitetom Ciała Kierowniczego. Żaden z tych braci nie uważa siebie za przywódcę, ale za ‛członka czeladzi’, który otrzymuje pokarm od wiernego niewolnika i jest mu podporządkowany” (Strażnica luty 2017 s. 26).
Przypominamy, że wcześniej inaczej rozumieliśmy te kwestie, ale wszyscy wiemy, jak nas uczy tekst Prz 4:18, że „ścieżka prawych jest jak jasne światło, które świeci coraz jaśniej, aż nastanie pełny dzień”.
 W roku 2013 wspomnieliśmy nasze dawniejsze rozumienie dotyczące „czeladzi”: „W przeszłości nasze publikacje podawały następujące wyjaśnienie: Jezus ustanowił wiernego niewolnika nad członkami czeladzi w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. Niewolnik – począwszy od tamtego dnia – wyobraża wszystkich pomazańców żyjących na ziemi w dowolnym okresie rozpatrywanych jako grupa. Czeladzią są ci sami pomazańcy rozpatrywani jako jednostki” (Strażnica 15.07 2013 s. 20).
Zauważamy też obecnie, że członkowie „czeladzi”, składającej się z namaszczonych duchem braci, jak i „drugich owiec”, karmieni są tym samym „pokarmem na czas słuszny” przez „niewolnika wiernego i roztropnego”!
Słowo Boże w Ewangelii według Jana mówi nam też o „prawdziwym pokarmie”: „Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ten ma życie wieczne, a ja go wskrzeszę w dniu ostatnim; bo moje ciało jest prawdziwym pokarmem, a moja krew jest prawdziwym napojem” (Jn 6:54, 55).
Chociaż nie uważamy, jak wyznawcy tak zwanego chrześcijaństwa, że cytowany fragment dotyczy Pamiątki (ani że jest jej zapowiedzią), to jednak wierzymy, że „prawdziwym pokarmem” jest nie tylko ten, który spożywamy duchowo poprzez studium naszych publikacji dostarczanych nam przez Ciało Kierownicze, ale mamy na myśli też pokarm, którym od lat karmią się bracia pomazani duchem. Chodzi nam o emblematy spożywane przez tych ostatnich.
W związku z tym, że zarówno bracia namaszczeni duchem, jak i z „wielkiej rzeszy” „drugich owiec”, wchodzą w skład tej samej „czeladzi”, karmionej przez „niewolnika wiernego i roztropnego”, więc również te „drugie owce” powinny korzystać z pełni pokarmu ze stołu Jehowy.
Przypominamy też, że już w roku 1952 pisaliśmy o dostępności ducha świętego w równej mierze dla braci namaszczonych nim oraz dla „drugich owiec”: „W Strażnicy z 15 kwietnia 1952 roku zauważono: »(...) Duch Pański jest dostępny dla obu klas w jednakowej mierze, jednakowo też mogą korzystać z wiedzy i zrozumienia i mają jednakową sposobność ich przyswajania«” (Strażnica Nr 12, 1996 s. 31). Myśl tę powtórzyliśmy w roku 2009 pisząc o braciach namaszczonych duchem następująco: „Nie utrzymują też, że siłą rzeczy mają większą miarę ducha świętego niż ich towarzysze z grona »drugich owiec«” (Strażnica 15.06 2009 s. 4).
Wierzymy, że całe zgromadzenie chwalców Jehowy odtąd będzie z radością i godnie uczestniczyć w spożywaniu emblematów podczas najbliższej Pamiątki.
Starsi w zborach otrzymają wkrótce szczegółowe wytyczne dotyczące przygotowań, które należy poczynić przed Pamiątką, aby umożliwić wszystkim braciom pełne uczestnictwo w Wieczerzy Pańskiej. Dotyczy to też między innymi pouczenia zaproszonych gości i zainteresowanych o tym, że uczestnicząc w uroczystości Pamiątki stają się jedynie godnymi i pełnymi szacunku „obserwatorami”.

144 000 to Żydzi zgromadzeni do roku 1914
Koniec powoływania do 144 000 do roku 1881 poprzez zabranie do nieba
Koniec powoływania do 144 000 do roku 1881 i wyjątkowe powoływanie ‘rezerwowych’
Rozciąganie czasu powoływania do 144 000 po roku 1881
Koniec powoływania do 144 000 do roku 1918 i dłużej
Koniec powoływania do 144 000 do roku 1925 wraz z zabraniem wszystkich pomazańców do nieba
Koniec powoływania do 144 000 po roku 1925 jako uzupełnienie za niewiernych, którzy odpadli
Koniec powoływania do 144 000 do roku 1931 i późniejsze uzupełnianie za niewiernych, którzy odpadli
Koniec powoływania do 144 000 do roku 1935 i późniejsze uzupełnianie za niewiernych, którzy odpadli
Koniec powoływania do 144 000 odwołany
144 000 to liczba symboliczna czy literalna?
144 000 to ludzie z różnych wyznań i bezwyznaniowcy
Ostatek 144 000 to pomazańcy z Towarzystwa Strażnica
Ostatek 144 000 a spożywający emblematy podczas Pamiątki
Zastrzeżenia co do ostatka 144 000 i spożywających emblematy podczas Pamiątki
Czy była próba rozwiązania problemu spożywania emblematów i pomazańców?
Czy w ubiegłych wiekach było wielu pomazańców?
Czy liczba 144 00 została przekroczona już w pierwszym wieku?
C. T. Russell a liczba 144 000 gromadzona w niebie do roku 1910