Jezus:
okup złożył za wszystkich ludzi, a nie za wszystkie rodzaje.
„Jezus opuścił swoją pierwotną chwałę w niebie, stał się człowiekiem i złożył siebie w ofierze na okup za wszystkich ludzi” (Złoty Wiek 16.08 1936 s. 243).
„Przez swoją śmierć w miejsce grzesznika Jezus odkupił dla wszystkich ludzi prawo do życia” (Nowy Dzień 15.06 1937 s. 283).
„Cała ludzkość wraz z Adamem ma być zbawiona czyli odkupiona z śmierci i grobu, jak Bóg obiecał (1 Do Korynt. 15:22). (...) Krew żywota, którą Jezus wylał jako kompensatę za Adama, stanowi podstawę pojednania człowieka z Bogiem” (Nowy Dzień 15.09 1938 s. 790, por. s. 787; patrz też Niebo i czyściec 1931 s. 53).
Z czasem tę naukę zmieniono „1 Tymoteusza 2:5, 6: »Człowiek Chrystus Jezus, który dał samego siebie na okup za wszystkich«. Ofiara okupu odnosi się tu do wszystkich tych, którzy wierzą, a nie do wszystkich ludzi bez względu na to, czy mają wiarę czy nie” (Bogactwo 1936 s. 134).
„(...) okup nie może się odnosić do wszystkich ludzi jako poszczególnych jednostek (...) Tym przedstawił on całkowitą niemożliwość jakiegoś okupu za tych niewierzących czyli umyślnie złych, bo Sodoma i Gomora zostały nieodwracalnie zasądzone i zniszczone bez jakiejkolwiek możliwości powrotu” (Strażnica Nr 13, 1955 s. 9).
„On »dał siebie samego jako odpowiedni okup za ludzi wszelkiego rodzaju« (1 Tym. 2:6, NW, uw. marg.)” (Wykwalifikowani do służby kaznodziejskiej 1957 cz. I, s. 17).
„Ten czas charakteryzuje (...) bliskie nadejście zupełnego »uwolnienia przez okup« dla ludzi wszystkich rodzajów, którzy okazują dobrą wolę” (Strażnica Nr 13, 1955 s. 11).
„A więc ludzie wszystkich rodzajów przyjęci zostali do tego przymierza” („Nowe niebiosa i nowa ziemia” 1958 s. 187).
„W Liście 1 do Tymoteusza nazwano Boga »Zbawicielem ludzi wszelkiego rodzaju, a zwłaszcza wiernych«.” (Strażnica Rok CV [1984] Nr 23 s. 28).
