Już C. T. Russell nakreślił taki oto pogląd:

„Jeśli sześć tomów Wykładów Pisma Świętego jest praktycznie Biblią uporządkowaną przedmiotowo z podanymi biblijnymi tekstami dowodowymi, możemy bez popełnienia niewłaściwości nazwać tomy: Biblią w uporządkowanej postaci. Należy powiedzieć, że tomy są nie tylko komentarzami Biblii. Praktycznie są one samą Biblią, ponieważ nie przejawia się w nich dążenie do budowania jakiejś doktryny (...) Dalej, nie tylko widzimy, że ludzie nie mogą zrozumieć Boskiego Planu przez studiowanie samej Biblii, ale obserwujemy również fakty, iż jeśli ktoś odkłada Wykłady Pisma Świętego nawet po korzystaniu z nich, zapoznaniu się z nimi, po czytaniu ich przez dziesięć lat, jeśli wówczas odkłada i ignoruje je, korzystając tylko z Biblii, to chociażby używał Biblii ze zrozumieniem przez dziesięć lat – nasze doświadczenie pokazuje – w ciągu dwóch lat pogrąży się w ciemnościach. Z drugiej strony, jeśli ktoś czytałby tylko Wykłady Pisma Świętego z cytowanymi odnośnikami biblijnymi, a nie przeczytałby ani jednej strony Biblii jako takiej, wówczas po dwóch latach byłby w świetle prawdy, ponieważ miałby światło Pisma Świętego” (ang. Strażnica 15.09 1910 s. 298; tekst polski według czasopisma Teraźniejsza Prawda Nr 358, XI 1985 r. wydawanego przez Świecki Ruch Misyjny „Epifania”).

„Wykłady Pisma Świętego są, że się tak wyrażę, Biblią w formie uporządkowanych przedmiotów. Czytając »Wykłady Pisma Świętego« czytacie Biblię. Ci, którzy czytają Biblię w ten sposób, mogą zyskać o wiele więcej znajomości. Dorywcze czytanie Biblii nie daje tyle informacyj co przedmiotowe badanie” (Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania 1947 [ang. 1917] s. 207).

Wydawać by się mogło, że taka 'pycha' objęła tylko Russella, ale i o książkach Rutherforda pisano podobnie:


„Zanim Państwo nie przeczytają komentarzy sędziego Rutherforda, dotyczących tych i setek innych zagadnień, które zajmowały ludzi, Państwo nie mogą zrozumieć Biblji” (Wolność 1932 s. 61).

„HARFA BOŻA napisana przez sędziego J. F. Rutherforda (...) miljony czytelników cenią tę książkę, poza Biblją, jako najlepszą na świecie” (Proroctwo 1929 s. 345).

„Mistrzowskie dzieło, WYZWOLENIE? Jest to cudowne dzieło wykazujące jasne określenie planu Bożego” (Stworzenie 1928 s. 392).

„RZĄD Dzieło sędziego J. F. Rutherforda. Najbardziej przekonywujący dowód i argument, jaki kiedykolwiek został napisany co do dobrego rządu” (Proroctwo 1929 s. 348).

„CUDOWNE I POUCZAJĄCE są książki sędziego Rutherforda. Każda czerpie swoje dowody z Boskiego Słowa prawdy, z Biblji” (Światło 1930 t. I, s. 347).

Czy tak jest do dziś?
Chyba tak.

Trzeba wrócić na drogę prawdy... bo pogrążamy się w ciemności... a wielki ucisk się już rozpoczął

Kogo Ty się pytasz? Sam Bóg zamieniony w człowieka nie wie (Mt 24:36), a ty się pytasz nas śmiertelnych? A może Bóg, który umarł na krzyżu i od prawie 2000 lat nie dając znaku swego istnienia. Chyba, że wierzysz w ślady na sękach, albo osadzonym brudzie na szybach kościołów, albo indoktrynacji Świadków Jehowy lub innym magikom.

To był albo sarkazm albo srakazm. Sam nie wiem.
Do Stanisław Klocek: A i przepraszam... nie za bardzo załapałem co masz na myśli.

U nas tak niektórzy bracia zaczęli mówić że wielki ucisk ... Powinienem był napisać że cytuje. Przepraszam.

No i dzisiejsze czasy, gdy panuje nam Siódemka z Brooklynu czy z Warwick:

„Pokornie przyznają, że bez pomocy niewolnika wiernego i roztropnego wcale lub prawie wcale nie znałyby cennych prawd biblijnych, dotyczących między innymi zwierzchnictwa Jehowy, uświęcania Jego imienia, Królestwa, nowych niebios i nowej ziemi, duszy, stanu umarłych, a także tego, kim naprawdę są Jehowa i Jego Syn oraz czym jest duch święty” (Strażnica Nr 7, 2007 s. 25).

„Gdybyśmy ignorowali wskazówki osób, które Jezus wyznaczył do troszczenia się o jego mienie, nie zdołalibyśmy nawiązać bliskiej więzi z Jehową. Bez wsparcia »niewolnika wiernego i roztropnego« nie zrozumielibyśmy w pełni nauk zawartych w Słowie Bożym ani nie umielibyśmy ich stosować w praktyce (Mat. 24:45-47)” (Strażnica 15.09 2010 s. 8).

„Niektórzy uważają, że mogą sami interpretować treść Biblii. Jednak w 1919 roku wyniesiony do chwały Jezus ustanowił wiernego niewolnika, żeby przekazywać pokarm duchowy wyłącznie za jego pośrednictwem. Posługuje się nim, by pomagać swoim naśladowcom zrozumieć Biblię i stosować się do zawartych w niej wskazówek” (Strażnica listopad 2016 s. 16).

Tak więc ta Siódemka napisała sama o sobie, a udaje jakby pisała o kimś innym.